Rozdział 3

Nad Londynem wstał dzień. O siódmej byłam już w barze, gdzie zawsze handlował Felix. Kupiłam od niego działkę i od razu polazłam do WC. Szybko zrobiłam swoje i wróciłam na salę.

  Zamówiłam pizze i spokojnie czekałam na zrealizowanie mojego zamówienia. Czas ten spędziłam na rozmyślaniu o chłopakach, których spotkałam nad ranem. Nathan mówił, że ich nie skojarzyłam. Pierwszy raz twarze widziałam na oczy, a on wyjeżdża z takim tekstem.

  Kelnerka przyniosła mi upragnioną pizzę. Na stoliku obok zauważyłam jakąś ulotkę. Dosięgnęłam ją i kawałek pizzy, którą trzymałam w ręce upadł na talerz. Na kolorowej kartce widniało zdjęcie chłopaków. Tych samych, których poznałam na dworcu.

  - Wybierasz się na koncert The Wanted? - zapytała Vicki, kelnerka.

  - Tak tylko patrzę – wzruszyłam ramionami i zaczęłam ponownie jeść.

  - Nie myślałaś żeby z tym skończyć? - zapytała siadając naprzeciwko mnie.

  - Ale z czym? - dobrze wiedziałam, że chodzi o narkotyki, ale zgrywałam głupią.

  - Ty już dobrze wiesz. - westchnęła. - Dziewczyno, masz dopiero osiemnaście lat!

  - Żeby rzucić trzeba mieć dla kogo – wstałam. - A ja nie mam dla kogo – wsadziłam ulotkę w kieszeń i z kawałkiem pizzy w ręku, wyruszyłam w miasto.

  Szłam zamyślona, kiedy nagle wpadł na mnie jakiś chłopak. Miał w ręce kwiaty i jakieś dwie karteczki.

  - Trzymaj – wepchnął mi do rąk bukiet, a w niego wsadził karteczki i odszedł szybkim krokiem.

  - Ej! - krzyknęłam za nim, lecz nie odwrócił się, a nie chciało mi się za nim biec. Dwie karteczki okazały się biletami na koncert zespołu „The Wanted”. W dodatku na dzisiaj, na godzinę dwudziestą.

  Zdecydowałam, że pójdę, co prawda nie znam ich muzyki, ale kto wie, może akurat przypadnie mi do gustu? A poza tym chciałam zobaczyć Jay'a. Widziałam go raz w życiu, ale kiedy siedział obok mnie na ławce czułam się jakoś tak bezpiecznie.

  Szybkim krokiem ruszyłam w stronę baru, który niedawno opuściłam. Sama nie miałam ochoty pójść, a poza tym jakoś musiałam doprowadzić się do porządku. Byłam prawie pewna, że pomoże mi Vicki.

  - Vicki! - wpadłam do baru.

  - Co się stało? - zapytała. - Skąd masz te kwiaty?

  - Masz dzisiaj wolny wieczór?

  - No mam, a co? - spytała patrząc na mnie uważnie.

  - Słuchaj mam dwa bilety na koncert...

  - Czyj? - zapytała z zainteresowaniem.

  - The Wanted – na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. - Chcesz iść? Tylko ja do towarzystwa. - uprzedziłam.

  - Skąd wzięłaś bilety?

  - Nie ważne – To jak? Idziesz?

  - Pewnie! - uśmiech nie schodził z jej twarzy. - Ale chyba nie zamierzasz tak iść? - zlustrowała mnie wzrokiem.

  - No właśnie... - zaczęłam.

  - Trzymaj klucze – rzuciła mi je prosto w ręce. - A tu... - zapisała coś na kartce i również mi ją podała – tu masz adres. Jak chcesz wybierz sobie jakieś ubrania z szafy. Coś na pewno powinno pasować.

  - Dzięki – uśmiechnęłam się i już miałam wychodzić kiedy zatrzymała mnie.

  - Liz masz być czysta, kapujesz?

  - Kapuję.

  Kiedy matka mówiła mi tak, miałam ją gdzieś. Najczęściej bez słowa wychodziłam i wracałam nad ranem pijana albo naćpana. Ale kiedy Vicki stawiała mi jasno, że mam być czysta, taka pozostawałam. Martwiła się o mnie, a nie tak jak matka. Ona myślała tylko o sobie i o tym co powiedzą ludzie. Między innymi dlatego też uciekłam z rodzinnego domu.

  Szybko dotarłam do kamienicy w której mieszkała Vicki. Mieszkanie miała niezbyt duże, ale pełno w nim było książek, pamiątek i zdjęć na ścianach. Było naprawdę przytulnie. Dziewczyna chodziła na studia medyczne, a w barze zarabiała na czynsz i inne swoje wydadki.

  W łazience siedziałam jakąś godzinę, a później zaczęłam przeglądać ubrania mojej koleżanki. Jej garderoba nie była zbyt duża, ale można było znaleźć ciuch na każdą okazję. W oko wpadła mi zwykła czarna sukienka, do tego założyłam żakiet i baleriny.

  Łaziłam po jej mieszkaniu paląc papierosa. Dziewczyna nie paliła, a sam dym papierosowy doprowadzał ją do szału, więc może się na mnie wkurzyć. Dopaliłam peta i wyrzuciłam go przez okno. Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi.

  - Jestem w kuchni! - krzyknęłam.

  Vicki weszła do pomieszczenia i stanęła jak zamurowana kiedy tylko mnie zobaczyła.

  - Coś nie tak? - spytałam.

  - Nie! - wykrzyczała. - Wreszcie wyglądasz jak człowiek. Tylko... - przyjrzała mi się. - Rozpuść włosy. - Zrobiłam tak jak nakazała. - No teraz, to możesz nawet wystąpić przed królową – zaśmiała się.

  Dziewczyna wzięła prysznic i ubrała się. Wyglądała pięknie. Długie, pofalowane blond włosy, lekki makijaż, krótka czerwona sukienka, która idealnie podkreślała jej figurę i wysokie czarne buty.

  Wyszłyśmy z mieszkania.

  Trochę trwało zanim dodarłyśmy do sali koncertowej, ale udało się. Stałyśmy nawet w pierwszym rzędzie.

  Chłopaki zaczęli koncert. Nie znałam ich twórczości, ale pierwszy kawałek, który zagrali bardzo przypadł mi do gustu, podobnie jak kolejne.

  Jay chyba zauważył mnie już w czasie śpiewania pierwszej piosenki, gdyż uśmiechał się do mnie non stop. Oczywiście nie pozostawałam mu dłużna. Śledziłam każdy jego ruch i wsłuchiwałam się uważnie w słowa każdego utworu.

  Vicki strasznie krzyczała mi do ucha. Śpiewała razem z bandem, albo wykrzykiwała imię Sivy, ale jakoś zbytnio nie przeszkadzało mi to. Wręcz przeciwnie. Sprawiło mi to przyjemność. W końcu w jakimś małym stopniu odwdzięczyłam się jej za wszystko, co dla mnie zrobiła.